รีวิว :Batman: Hush

 

Hush กลายเป็นเหมือนระเบิดในชุมชนการ์ตูนในปี 2002 Loeb ได้รับความนิยมสูงสุดจากเรื่องราวแบทแมนที่ได้รับการตอบรับเป็นอย่างดี The Long Halloween และ Dark Victory ลีเป็นหนึ่งในศิลปินที่น่าตื่นตาตื่นใจที่สุดในการ์ตูน แต่ได้เปลี่ยนไปเป็นผู้ดูแลระบบ โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับการขายแขนของ Image Comics – Wildstorm Publishing – ให้กับ DC ณ จุดนี้ ส่วนใหญ่เขาวาดรูปปก ดังนั้นเมื่อทั้งสองจับคู่กันเป็นระยะเวลานานทุกเดือน ฝูงชนในนิตยสาร Wizard ก็หมดสติไปรีวิวหนังการ์ตูนแอนิเมชั่น

หนังสือที่ได้คือจุดสุดยอดของความโกลาหลในยุคแรกๆ โดยบรรจุอักขระจำนวนมาก (ด้วยการออกแบบที่สร้างโดยจิม ลีใหม่) ลงในหนังสือให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้อย่างมนุษย์ปุถุชน เช่นเดียวกับงานก่อนหน้าของ Loeb กับ Batman ผลงานชิ้นก่อนๆ ของ Loeb ได้ชดเชยความลึกลับที่เป็นศูนย์กลางด้วยการหักเลี้ยวที่ไม่เคยมีมาก่อนและไม่ได้ปักหลักที่ขัดแย้งกับการพัฒนาตัวละครก่อนหน้าในซีรีส์ของเขาเอง และมันก็โยนความลึกลับออกไปทันทีที่ไม่เคยไปที่ไหนเลย - โดยเฉพาะอย่างยิ่งการฟื้นคืนชีพของ Jason Todd ซึ่งเป็นปลาเฮอริ่งแดงที่ไม่ได้จบลงจริง ๆ จนกระทั่งหลายปีต่อมาเมื่อ Judd Winnick ทำถูกต้องกับ Under the Red Hoodครั้งเดียวที่เรื่องราวสามารถเป็นอย่างอื่นได้นอกจากขยะที่ถูกแฮ็กคือเมื่อลีใช้สีน้ำเพื่อวาดภาพย้อนไปถึงช่วงก่อนหน้าในชีวิตของแบทแมน นั่นเป็นแรงบันดาลใจจริงๆ ลีเป็นช่างดินสอที่มีความสามารถ แต่ยิ่งไปกว่านั้น เขาเป็นศิลปินที่มีพรสวรรค์ที่มีสายตาที่ยอดเยี่ยมในการจัดองค์ประกอบและทักษะที่อยู่เหนือรูปแบบ แต่นอกเหนือจากนั้น ไม่มีอะไรจะแนะนำเกี่ยวกับงานต้นฉบับ

กฎทั่วไปสำหรับภาพยนตร์แอนิเมชั่น DC คือถ้าคุณภาพของคุณสมบัตินั้นแปรผันตรงกับคุณภาพของวัสดุต้นทาง Justice League: The New Frontier เป็นเรื่องที่น่ายินดี แบทแมน/ซูเปอร์แมน: คติ? โง่เหมือนนรก และฉันคิดว่ามันจะเป็นอย่างนั้นที่นี่โชคดีที่มันไม่ใช่! แบทแมน: Hush แยกแยะนักแสดงอย่างมีนัยสำคัญ ทิ้งปลาเฮอริ่งแดง จริง ๆ แล้วทำให้เกิดความบิดเบี้ยว (ซึ่งเปลี่ยนไปอย่างมากจากการ์ตูน) และสร้างขึ้นบนความต่อเนื่องร่วมกันของจักรวาลภาพยนตร์แอนิเมชั่นเพื่อให้จบลงได้ค่อนข้างแข็งแกร่ง